Mussen 1180
Mussen 1180

Ons project
Het doel is om in de wijk concrete acties te ondernemen om de mussen en de biodiversiteit die hen omringt, te beschermen. De projecten worden samen met de bewoners en verenigingen uitgewerkt en zijn niet ‘beperkt’ tot mussen: ze creëren sociale banden en dragen bij tot de dynamiek van de wijk.
Onze motivatie
Banden creëren, de talenten van verschillende mensen delen, de wijk tot leven brengen. En door de dynamiek van de ‘Groene Wijken’ van Leefmilieu Brussel te integreren, hebben we de kans om andere projecten te ontdekken, om erdoor geïnspireerd te worden.
Ik ben Sabine, mama van twee kinderen en arbeidspsychologe in de internationale hulp. Toen ik vier jaar geleden naar Ukkel ben verhuisd, wilde ik me inzetten voor de wijk en banden smeden met de bewoners.
In Sint-Gillis bestond er al een groep ‘Moineaux’ in een duurzame wijk. Ik wilde hier hetzelfde doen. Ik heb erover gepraat met m'n vriendin Anne, die vogels spot, en samen hebben we het project ‘Moineaux 1180’ opgestart.
Mussen zijn het symbool voor de biodiversiteit in de stad en voor het uitwisselen van herinneringen tussen de generaties. Deze diersoort is aan het uitsterven. In de voorbije 30 jaar is 95% van de populatie al verdwenen.
Mussen leven in kolonies en zijn honkvast, ze vormen een hoeksteen van de wijk. De bewoners kunnen hen observeren. We zetten ons in om concrete acties te ondernemen om ze te beschermen, samen met bewoners en verenigingen.
Iedereen werkt samen aan een betere omgeving voor mens en vogel.
De mus leeft in een kolonie en is sedentair, dus kunnen we de ontwikkeling ervan direct zien, waardoor het project in de wijk kan worden verankerd— Sabine Jennes

Onze boodschap aan alle duurzame generaties
Kies een perimeter waarin impact kan worden gemaakt en vermijd versnippering. Vertrek van wat al bestaat en bouw voort op het bestaande sociale weefsel om verder te evolueren.
De mus leeft in een kolonie en is sedentair, dus kunnen we de ontwikkeling ervan direct zien, waardoor het project in de wijk kan worden verankerd— Sabine Jennes
